ക്രിസ്തു ജീവിക്കുന്നു”: യുവജനങ്ങളെ അനുഗമിക്കുന്നതിൽ സഭാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ പങ്ക്

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനം

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനമെന്നത് കത്തോലിക്കാ സഭയില്‍ പാപ്പാ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക ലേഖനങ്ങളുടെ വിവിധതരത്തിലുളള പരമ്പരകളിൽപ്പെടുന്ന ഒരു ലേഖനമാണ്. ഇവയുടെ പ്രാധാന്യ ശൃംഖലയില്‍ ഏറ്റവും മുന്‍പന്തിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ചാക്രീക ലേഖനങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ തൊട്ടടുത്ത സ്ഥാനമാണ് അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനങ്ങള്‍ക്കുള്ളത്.

ഏഴാം അദ്ധ്യായം

ഏഴാമത്തെ അദ്ധ്യായം യുവജന ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ചാണ്. ആമുഖമായി യുവജന ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പ്രധാനമായി രണ്ട് സഹഗമന മാർഗ്ഗങ്ങൾ - എത്തിച്ചേരലും, വളർച്ചയും - ഉണ്ടെന്ന് വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ട് ഓരോ വ്യക്തിയും 'വീട് ' നിർമ്മിക്കാനുള്ള കല്ലാണെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്കും എപ്പോഴും മിഷണറിമാരായിരിക്കുകയെന്ന സ്നേഹ ബോധ്യങ്ങളിലേക്കും നയിക്കാൻ കഴിയുന്ന "ജനകീയമായ'' യുവജന ശുശ്രൂഷയുടെ സാധ്യതകളിലേക്കും പാപ്പാ വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു. ഇതിനായി " യുവജനങ്ങളുടെ കൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന സമൂഹ''മായി നാം മാറണമെന്ന് പാപ്പാ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

247. സഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ തീർച്ചയായും സഹചാരിത്വത്തിനുള്ള സമൂഹാത്മക സംവിധാനമാണ്. അനേകം യുവാക്കൾക്ക് മാർഗ്ഗ നിർദ്ദേശം നൽകാൻ അവർക്ക് കഴിയും. പ്രത്യേകിച്ച് “എല്ലാ യുവജനങ്ങളെയും അവരുടെ മതപരമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളോ സാംസ്കാരിക ഉറവിടങ്ങളോ വ്യക്തിപരവും കുടുംബപരവും സാമൂഹികവുമായ സാഹചര്യങ്ങളോ പരിഗണിക്കാതെ സ്വാഗതം ചെയ്യാൻ പരിശ്രമിക്കുമ്പോൾ. ഇങ്ങനെ ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ യുവജനങ്ങൾക്കുള്ള സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് സഭ മൗലിക സംഭാവന നൽകുന്നു.  അവയിൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ പ്രവേശിക്കുന്നതിനെയും നിലനിൽക്കുന്നതിനെയും സംബന്ധിച്ച് കർക്കശ മാനദണ്ഡങ്ങൾ നിശ്ചയിച്ചാൽ അവർ ഈ ധർമ്മം ആവശ്യമില്ലാതെ ചുരുക്കിക്കളയും. കാരണം, അനേകം യുവാക്കൾക്ക് ജീവിതം സമ്പന്നമാക്കുന്ന സഹചാരിത്വം ഇല്ലാതാകും. (കടപ്പാട്. പി.ഒ. സി പ്രസീദ്ധീകരണം).

ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പയുടെ ക്രിസ്തൂസ് വിവിത്ത് എന്ന അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനത്തിൽ, സഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ  സമൂഹത്തിന് നൽകേണ്ട ധാർമ്മീകതയുടെ പ്രാധാന്യം എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. മതവിശ്വാസങ്ങൾ, സാംസ്കാരിക പശ്ചാത്തലങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങൾ എന്നിവ കണക്കിലെടുക്കാതെ യുവജനങ്ങളെ നയിക്കുന്നതിൽ ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾ വഹിക്കുന്ന പ്രധാന പങ്കിനെ കുറിച്ച് പാപ്പാ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. എല്ലാവരെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സമീപനത്തിലൂടെ, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള യുവജനങ്ങളുടെ വികസനത്തിന് ഗണ്യമായ സംഭാവന നൽകിക്കൊണ്ട് സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസം നൽകാനാണ് സഭ ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. അത്തരം സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസം സഹാനുഭൂതി, അനുകമ്പ, മറ്റുള്ളവരോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്തബോധം എന്നിവ വളർത്തുന്നു, സമൂഹത്തിന് ക്രിയാത്മകമായി സംഭാവന ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം യുവമനസ്സുകളിൽ വളർത്തുന്നു.

പ്രവേശനത്തിനോ നിലനിർത്തലിനോ കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്താതെ സഭാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ വൈവിധ്യത്തെ സ്വീകരിക്കുകയും എല്ലാ ചെറുപ്പക്കാരെയും സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെ പാപ്പാ അടിവരയിടുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള വിശാലമനസ്കത, സഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സംവിധാനങ്ങൾ യുവജനങ്ങൾക്ക് പ്രാപ്യമാണെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്നു, അതുവഴി അവരുടെ ജീവിതത്തെ സമ്പന്നമാക്കുകയും സമഗ്ര വികസനം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

സഭാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ധാർമ്മികതയുടെ കേന്ദ്രബിന്ദു അനുഗമനം എന്ന ആശയമാണ്. മാർഗ്ഗനിർദേശം, വഴികാട്ടൽ, പിന്തുണ എന്നിവയിലൂടെ, ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾ യുവജനങ്ങൾക്ക് ജീവിതത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതകളെ തിരിച്ചറിയാനുള്ള പരിപോഷണത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷം ഒരുക്കുന്നു. ഈ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കേവലം അക്കാദമിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് അപ്പുറം പോകുന്നു; ഇത് ആത്മീയവും വൈകാരികവും സാമൂഹികവുമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം ഉൾക്കൊള്ളുകയും വിദ്യാർത്ഥികളെ അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളിലും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ ഈ വിദ്യാഭ്യാസ ക്രമീകരണങ്ങളിൽ സംവാദത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും ഊന്നിപ്പറയുന്നുണ്ട്. തുറന്നതും ആദര പൂർവ്വവുമായ ആശയവിനിമയത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, വൈവിധ്യമാർന്ന കാഴ്ചപ്പാടുകൾ വിലമതിക്കുകയും ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാൻ സഭായുടെ സ്ഥാപനങ്ങൾ ശ്രമിക്കുന്നു. സംവാദം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ, സഭാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ ബൗദ്ധിക വളർച്ച മാത്രമല്ല, വിമർശനാത്മക ചിന്ത, ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ധാരണ എന്നിവയും സുഗമമാക്കുന്നു.

സാമൂഹിക വെല്ലുവിളികളുടെയും സാംസ്കാരിക വ്യതിയാനങ്ങളുടെയും വെളിച്ചത്തിൽ, സഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ സഭയുടെ ദൗത്യത്തിൽ വേരൂന്നിയിരിക്കണം. നൂതനമായ അധ്യാപന സമീപനങ്ങൾ സമന്വയിപ്പിക്കുക, സമകാലിക പ്രശ്നങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുക, ഇന്നത്തെ യുവജനങ്ങളുമായി മികച്ച രീതിയിൽ ഇടപഴകുന്നതിന് സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ പുതിയ രൂപങ്ങൾ സ്വാഗതം ചെയ്യുക എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടാം.

ആത്യന്തികമായി, ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പയുടെ അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനം യുവജനങ്ങളുടെ ജീവിതം രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ സഭാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ നൽകുന്ന ജീവിത പരിവർത്തന സാധ്യത അടിവരയിടുന്നു. ഉൾക്കൊള്ളൽ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നതിലൂടെയും സംവാദം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെയും സമഗ്രമായി യുവജനങ്ങളെ പിൻതുടരുന്നതുവഴി ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾ വരും തലമുറകൾക്ക് പ്രത്യാശയുടെ വിളക്കുകളും പ്രചോദനത്തിന്റെ ഉറവിടങ്ങളുമായി വർത്തിക്കുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം എന്ന ദൗത്യം സഭ തുടരുമ്പോൾ, വ്യക്തി സാക്ഷാൽക്കാരത്തിലേക്കും, ജീവിത സാഫല്യത്തിലേക്കും, അഭിവൃദ്ധിയിലേക്കുമുള്ള യാത്രയിൽ എല്ലാ യുവജനങ്ങളെയും അനുഗമിക്കാനുള്ള പ്രതിജ്ഞാബദ്ധതയിൽ സഭ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു.

അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ലോകത്ത്, വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ സഭയുടെ പങ്കിനെ വിസ്മരിക്കാ൯ കഴിയില്ല. അക്കാദമിക് സ്ഥാപനങ്ങൾ പ്രാഥമികമായി അറിവും നൈപുണ്യവും നൽകുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ, സമഗ്രമായ വികസനം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെയും യുവ മനസ്സുകളെ ആത്മീയമായും ധാർമ്മികമായും വൈകാരികമായും പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെയും സഭ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് സവിശേഷമായ ഒരു മാനം നൽകുന്നു. സമഗ്രവിദ്യാഭ്യാസത്തിന് സഭയുടെ സംഭാവന നിരവധി ചെറുപ്പക്കാരുടെ ജീവിതത്തെ സമ്പന്നമാക്കുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ സഭയുടെ അവിഭാജ്യ പങ്ക്

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ സംവിധാനത്തിൽ, സ്കൂളുകൾ, സർവ്വകലാശാലകൾ, വിവിധ വിദ്യാഭ്യാസ സംരംഭങ്ങൾ എന്നിവയിൽ സഭ ആഴത്തിൽ ഇടപെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നതാണ് ചരിത്രം.  മാത്രമല്ല, വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് സ്വീകാര്യതയും മൂല്യവും തിരിച്ചറിവും പകരുന്ന ഒരു സമൂഹ പിന്തുണ സഭ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. ഈ സ്വത്വബോധം വൈകാരിക ക്ഷേമവും സജീവ പങ്കാളിത്തവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് കൗമാരത്തിന്റെയും യൗവനത്തിന്റെയും വെല്ലുവിളികളെ  അഭിമുഖികരിക്കുന്നതിന് വളരെനിർണ്ണായകമാണ്. പുരോഹിതരും അധ്യാപകരും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന ഇടയനടുത്ത പരിചരണം വിദ്യാർത്ഥികളെ ആത്മീയവും വ്യക്തിപരവുമായ ആശങ്കകളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാനും ആന്തരിക സമാധാനവും ആഴത്തിലുള്ള ലക്ഷ്യബോധവും വളർത്താനും പ്രാപ്തമാക്കുന്നു.

കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നതിന്റെ വെല്ലുവിളികൾ

അക്കാദമിക മികവിനും വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ സമഗ്രത കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നതിനും മാനദണ്ഡങ്ങൾ നിലനിർത്തേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണെങ്കിലും, വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പ്രവേശനത്തിനും നിലനിൽപ്പിനും കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നത് ദോഷകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാം. പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ട പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യക്തികൾ, വൈവിധ്യമാർന്ന പഠന ശൈലികളോ പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങളോ ഉള്ളവർ, സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നേരിടുന്നവർ എന്നിവരെ അത്തരം മാനദണ്ഡങ്ങൾ മുഖ്യധാരയിൽ നിന്ന് അകറ്റിയേക്കാം. ഈ ഒഴിവാക്കൽ സഭയുടെ ഉൾക്കൊള്ളൽ, അനുകമ്പ എന്ന ദൗത്യത്തിന് വിരുദ്ധമാണ്, ഇത് നിരവധി ചെറുപ്പക്കാർക്ക് സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പരിവർത്തന ആനുകൂല്യങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. കൂടാതെ, കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ വരേണ്യമാർഗ്ഗത്തെ നിലനിറുത്തുകയും സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തേക്കാം. വിദ്യാഭ്യാസം ശാക്തീകരണത്തിനുള്ള ഒരു ഉപകരണമായിരിക്കണം, വ്യക്തികളെ അവരുടെ പശ്ചാത്തലമോ സാഹചര്യങ്ങളോ പരിഗണിക്കാതെ അവരുടെ കഴിവുകൾ വളർത്താനും സമൂഹത്തിനായി അതു വിനിയോഗിക്കാനും പ്രാപ്തരാക്കണം.

മാത്രമല്ല, പാർശ്വവത്ക്കരിക്കപ്പെട്ട സമൂഹങ്ങളുമായി സഭ സജീവമായി ഇടപഴകുകയും സ്കോളർഷിപ്പുകൾ, മെന്റർഷിപ്പ് പ്രോഗ്രാമുകൾ, വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് തുല്യമായ പ്രവേശനം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനുള്ള സംരംഭങ്ങൾ എന്നിവ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും വേണം. സാമൂഹിക നീതിക്കായി വാദിക്കുന്നതിലൂടെയും വ്യവസ്ഥാപരമായ തടസ്സങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിലൂടെയും, ഓരോ വ്യക്തിക്കും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ അവസരമുള്ള കൂടുതൽ സമഗ്രവും തുല്യവുമായ ഒരു സമൂഹം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിന് സഭയ്ക്ക് വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലൂടെ സംഭാവന നൽകാൻ കഴിയും.

സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ സത്ത സംരക്ഷിക്കുക

മുമ്പ് സൂചിപ്പിച്ചത് പോലെ അക്കാദമിക് പ്രകടനത്തിലോ കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ പാലിക്കുന്നതിലോ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുപകരം, ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയുടെയും സമഗ്ര വികസനത്തിന് സഭയുടെ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ മുൻഗണന നൽകണം. അവരുടെ അതുല്യമായ കഴിവുകൾ തിരിച്ചറിയുകയും പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക, വിമർശനാത്മക ചിന്തയ്ക്കുള്ള കഴിവുകൾ വളർത്തിയെടുക്കുക, അന്വേഷണത്തിന്റെയും ജിജ്ഞാസയുടെയും ചൈതന്യം വളർത്തുക എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസം ബൗദ്ധികവും വൈകാരികവും ധാർമ്മികവും ആത്മീയവുമായ മാനങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. അത് കഴിവുള്ള പ്രൊഫഷണലുകളെ മാത്രമല്ല, മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കാൻ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരായ അനുകമ്പയുള്ള പൗരന്മാരെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു.

വ്യക്തിഗത വളർച്ച, ധാർമ്മീക വികാസം, ആത്മീയ സമ്പുഷ്ടീകരണം എന്നിവയ്ക്കുള്ള പരിപോഷണ അന്തരീക്ഷം യുവജനങ്ങൾക്ക് നൽകിക്കൊണ്ടുള്ള സമഗ്ര വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ സഭയുടെ പങ്ക് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്തതാണ്. എന്നിരുന്നാലും, വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പങ്കാളിത്തത്തിന് കർശനമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നത് അവരെ പിഞ്ചെന്ന് സഹായിക്കുന്ന വിലമതിക്കാനാവാത്ത മൂല്യത്തെ  ദുർബ്ബലപ്പെടുത്തുകയും പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ട പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പലരെയും ഒഴിവാക്കുകയും സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങൾ നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യും. പകരം, വൈവിധ്യത്തെ ആശ്ലേഷിക്കുകയും എല്ലാ വിദ്യാർത്ഥികളുടെയും കഴിവുകൾ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിന് അനുയോജ്യമായ പിന്തുണ നൽകുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ഉൾക്കൊള്ളലിനോടും അനുകമ്പയോടുമുള്ള പ്രതിബദ്ധത സഭ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കണം. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, അക്കാദമികമായ പ്രാവീണ്യം മാത്രമല്ല, ധാർമ്മികമായി നേരായവരും സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളവരുമായ വ്യക്തികളെ രൂപപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് സമഗ്രമായ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ ദൗത്യം നിറവേറ്റാൻ സഭയ്ക്ക് കഴിയും